ÜBAB:
(Ar.) Er. -
Şiddetli, taşkın sel suyu.
ÜBABE:
(Ar.) Ka. - (bkz.
Übab).
ÜBEY: (Ar.) Er. - Sahabedendir. Übey
b. Ka'b.
ÜBEYDULLAH:
(Ar.) Er. -
Allah'ın kulu.
ÜBEYD:
(Ar.) Er. Köle,
kölecik, kul.- Türk dil kuralına göre "d/t" olarak
kullanılır.
ÜBEYDE:
(Ar.) Ka. - (bkz.
Übeyd).
ÜBHET:
(Ar.) Er. -
Büyüklük, ululuk.
ÜÇEL:
(Tür.) 1. Yüce,
yüksek. 2. Arka. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÜÇER:
(Tür.) Er. - Üç
er.
ÜÇGÜL:
(Tür.) Ka. 1.
Yaban yoncası. 2. Üç gül.
ÜÇOK:
(Tür.) Er. - Oğuz
destanına göre sol kolda bulunan 12 Oğuz boyuna verilen ad.
ÜFTADE:
(Fars.) Ka. 1. Düşmüş,
düşkün. 2.
Aşık.
ÜFTADEGİ:
(Fars.) Er. -
Düşkünlük.
ÜGE: (Tür.) -
Ünlü, şöhretli. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÜKE: (Tür.) -
Onur, şeref. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÜKSÜM:
(Ar.) Ka. -
Çayırı, çimeni çok güzel bahçe.
ÜLEZ:
(Tür.) 1.
Batmakta olan güneş. 2. Salgın. - Erkek ve kadın adı olarak
kullanılır.
ÜLFER:
(Ar.) - Büyük su,
ırmak. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÜLFET:
(Ar.) 1. Alışma,
kaynaşma. 2. Görüşme, konuşma. 3. Dostluk, arkadaşlık. - Erkek ve kadın adı
olarak kullanılır.
ÜLGEN:
(Tür.) 1. Yüce,
yüksek, ulu. 2. İyilik tanrısına verilen ad. - İsim olarak
kullanılmaz.
ÜLGENALP:
(Tür.) Er. 1.
Yüce, ulu,
yiğit. 2. Ülgen -
alp.
ÜLGENER:
(Tür.) Er. Yüce,
ulu kimse. - Ülgen - er.
ÜLGER:
(Tür.) - Kumaş
vb. şeylerdeki ince tüy. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÜLGÜ:
(Tür.) Er. 1.
Yakışıklı kimse. 2. Pay, hisse. 3. Tutum, tavır.
ÜLKE:
(Tür.) 1. Bir
devletin egemenliği altında bulunan yerlerin tümü. 2. Yurt, vatan. - Erkek ve
kadın adı
olarak kullanılır.
ÜLKEM: (Tür.) Yurdum, vatanım. -Erkek ve
kadın adı olarak kullanılır.
ÜLKEN: (Tür.) - Senin yurdun, senin
vatanın. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÜLKENUR: (Tür.) - Yurdunu aydınlatan ışık. -
Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÜLKER: (Tür.) - Boğa burcunda yedi
yıldızdan biri. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÜLKÜ: (Tür.) - Amaç edinilen, ulaşılmak
istenilen şey. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÜLKÜM (Tür.) - Amacım, ulaşmak istediğim
şey. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÜLKÜMEN: (Tür.) Er. - Ülküsü olan. bir ülküye
bağlı olan kimse.
ÜLKÜSEL: (Tür.) - Ülkü ile ilgili, ülkü
niteliğinde. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÜLMEN: (Tür.) Er. - Denizci, deniz
adamı.
ÜMERA: (Ar.) Er. - Beyler,
emirler.
ÜNAN: (Ar.) - İnleme, nalan. - Erkek ve
kadın adı olarak kullanılır.
ÜNSA: (Ar.) Ka. - Kadın, kız,
nisa.
ÜMİT: (Fars.) - (bkz. Umut). - Erkek ve
kadın adı olarak kullanılır.
ÜMMET: (Ar.) - Bir peygambere inananların
hepsi. İslam dinine bağlı olanların hepsine verilen ad.
ÜMMİYE: (Ar.) Ka. - Anneye ait,
anneyle
ilgili.
ÜMMÜHAN: (Ar.) Ka. Hükümdar anası.
ÜMNİYE: (Ar.) Ka. 1. Umut. 2. İstek, arzu.
3. Niyet.
ÜMRAN: (Tür.) - (bkz. Ümran). -Erkek ve
kadın adı olarak kullanılır.
ÜNAL: (Tür.) 1. Adın duyulsun, tanın, ün
kazan. 2. Ün al. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÜNALAN: (Tür.) Er. - Adı duyulmuş, ün
kazanmış.
ÜNALDI: (Tür.) Er. - Ün aldı.
ÜNALMIŞ: (Tür.) Er. - Ün ve şan
kazanmış.
ÜNALP: (Tür.) Er. - Tanınmış, ünlü,
yiğit.
ÜNAY: (Tür.) - Ay gibi tanınmış, ünü
parlak, şöhretli.
ÜNEK: (Tür.) Er. 1. Kahraman, yiğit. 2.
Ünlü tanınmış.
ÜNER: (Tür.) Er. - Tanınmış, ünlü
yiğit.
ÜNGÖRMÜŞ: (Tür.) Er. - Ün görmüş.
ÜNGÜN: (Tür.) Er. - Ün gün.
ÜNGÜR: (Tür.) Er. - Mağara.
ÜNKAN: (Tür.) Er. - Tanınmış soydan gelen,
soylu kan.
ÜNLEM: (Tür.) - Ses, seda, çağrı. -Erkek
ve kadın adı olarak kullanılır.
ÜNLÜ: (Tür.) - Tanınmış, adı duyulmuş
şöhretli, şanlı. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÜNLÜER: (Tür.) Er. - Tanınmış, ünlü
kimse.
ÜNLÜOL: (Tür.) Er.- Adın duyulsun, ün
kazan.
ÜNLÜSOY: (Tür.)
Er. - Tanınmış soydan gelen.
ÜNSAÇ: (Tür.)
Adın duyulsun, ünlen. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÜNSAL: (Tür.) -
Adın duyulsun. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÜNSAN: (Tür.) -
(bkz. Ünsal). - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÜNSEV: (Tür.) -
Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÜNSEVEN: (Tür.) -
Ün seven. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÜNSEVER: (Tür.) -
Ün sever. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÜNSEVİN: (Tür.) -
Ün sevin. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÜNSİ: (Ar.)
Er. 1. Alışmış, sokulgan.
2. Arkadaş,
dost.
ÜNSİYYE: (Ar.)
Ka. - (bkz. Ünsi).
ÜNÜVAR: (Tür.)
1. Ünü var. 2. Ünlü tanınmış. - Erkek ve kadın adı olarak
kullanılır.
ÜNVER: (Tür.) -
Ünlen, tanınmış ol, insan ol. - Erkek ve kadın adı olarak
kullanılır.
ÜNVERDİ: (Tür.)
Er. - Ün verdi. -(bkz. Ünver).
ÜNVEREN: (Tür.)
Er. - Ün veren.
ÜNZİL: (Ar.)
Er. - Gönderilmiş, indirilmiş, inzal olunmuş.
ÜNZİLE: (Ar.)
Ka. - (bkz. Ünzil).
ÜRMEGÜL: (Tür.)
Ka. - Sarmaşık.
ÜRÜN: (Tür.)
1. Üretilen, yararlı şey, topraktan elde edilen. 2. Yapıt, eser. 3. Sık
orman. 4. Çokluk, bolluk. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÜRÜNAY:
(Tür.) Ka. - Ürün
ay.
ÜRÜNDÜ: (Tür.)
Er. - Seçilmiş, seçkin.
ÜRÜNDÜBAY: (Tür.)
Er. - (bkz. Üründü).
ÜSGEN: (Tür.)
Er. 1. Yüksek. 2. Gelişmiş.
ÜSTAM:
(Ar.) Er. 1.
Altın veya gümüşten yapılmış at eyeri. 2. Emin, güvenilir.
ÜSTAY: (Tür.)
Er. - Ay gibi yüksek yüce.
ÜSTEK:
(Tür.) Er. -
Yüksek, yüce.
ÜSTEL: (Tür.)
Er. - (bkz. Üstek).
ÜSTER: (Tür.)
Er. - Çok değerli kimse.
ÜSTÜN: (Tür.)
1. Benzerlerine göre daha yüksek bir düzeyde olan, onları geride bırakan. 2.
Yenen, galip gelen. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÜSTÜNBAY: (Tür.)
Er. 1. Üstün bay. 2. Seçkin, başarılı kimse.
ÜSTÜNDAĞ: (Tür.)
Er. - Üstün dağ.
ÜSTÜNER: (Tür.)
Er. - Üsten - er.
ÜVEYS: (Ar.)
Er. - İsteyen, arzu eden.
ÜZER: (Tür.)
Er. 1. Üst. 2. Kaymak. 3. Faiz. - Can sıkıcı, üzücü.
ÜZEYİR:
(Ar.) Er. -
Kur'an-ı Kerim'de adı geçen, peygamber olup olmadığı konusunda ihtilaflı
görüşler bulunan kişi. Tevbe suresi
30. ayette ismi geçer.
ÜZÜM:
(Tür.) Ka. -
Asmanın taze ya da kuru olarak yenen ve salkım durumunda bulunan
meyvesi.
------------------------Sonu--------------------------